Sałatka ziemniaczana z jabłkiem

Kiedy jako nastolatka zostałam wegetarianką bardzo szybko zorientowałam się, że najlepszym jedzeniem jakie mogę przynieść na piknik lub grilla jest ogromna micha sałatki ziemniaczanej. Sycąca i treściwa pozwala się najeść wegetarianom, a w dodatku smakuje wszystkim pozostałym, którzy co chwilę wracają po dokładki. A co najlepsze wcale nie trzeba dodawać do niej majonezu ani tłustej śmietany.

Każdy kraj ma swoją własną, narodową sałatkę z ziemniaków. Niemcy przygotowują ją z kartofli, cebuli, ogórków kiszonych i mnóstwa majonezu; czasem dodając jeszcze ugotowane jajka oraz odrobinę pietruszki. Rosjanie łączą ugotowane ziemniaki z burakami, kiszonymi ogórkami i groszkiem, a wszystko polewają gęstym, śmietanowo – majonezowym sosem. Czesi kompromisowo dodają do ziemniaków zarówno cebulę, jak i groszek, ale zamiast buraków wybierają jajka i dodatek słodkiej, ugotowanej marchewki. Połączenie majonezu i ziemniaków to też ulubiony mariaż Koreańczyków, którzy często na przystawkę podają gamja salad, czyli ziemniaki roztarte z jajkami i majonezem na idealnie gładki mus, wymieszany z chrupiącymi, świeżymi ogórkami.

W Królestwie Maroka majonez nie jest zbyt popularny, dlatego tamtejsza sałatka jest znacznie lżejsza i delikatniejsza. Ziemniaki oblewa się odrobiną oliwy i miesza z mnóstwem mięty, kolendry oraz pietruszki; czasem jeszcze dodając kawałki kiszonych cytryn. Podobnie jest w Indiach, gdzie istnieje kilkadziesiąt różnych sałatek z ziemniaków, ale zamiast majonezu używa się oliwy, a do pyr dodaje się kumin, gorczycę, chili, a często też siekanego kokosa. Uff, mogłabym długo jeszcze podróżować tropem sałatki ziemniaczanej, ale zamiast tego zaproszę was już na moją wersję. Swojską, europejską, bez egzotycznych dodatków – za to z mnóstwem musztardy, szczypiorem oraz kwaśnym, chrupiącym jabłkiem.